Ogólne
Pełne hasło
Więcej

CONNOTATIO

Gramatyka
  • Formyconnotatio, connotacio, conotacio,
  • Etymologia connoto
  • Odmiana -onis
  • Część mowyrzeczownik
  • Rodzajżeński
Znaczenia
  • I. designatio, notatio
  • II.
    • 1. scriptum, litterae
    • 2. conscriptio, index
  • III. phil. actus praeter certam quandam rem aliud quippiam simul significandi

Pełne hasło

CONNOTATIO s. CONNOTACIO s. CONOTACIO, -onis f. (connoto)
  • B.
I. oznaczenie, nacechowanie; designatio, notatio
GLb p. 24 : c-o «znamyonovanye».
Cf. CONNOTO I 3.
II.
1. zapiska, notatka; scriptum, litterae
KodWp III p. 224 (a. 1363) : gestarum rerum eventus memorie hominum per c-em scripture ... commendetur.
Cf. CONNOTO III 1.
2. spis, wykaz; conscriptio, index
MatArch p. 25 (a. 1417) : in villa ... Strelicze ... civitatem graciosius indulsimus ... instituendam et nowa c-e hominum collocandam.
AGZ IX p. 236 (a. 1507) : acta literarum apicibus et testium c-e perhennare.
Cf. CONNOTO III 2.
III. phil. t. t. współznaczenie; actus praeter certam quandam rem aliud quippiam simul significandi
BYSTRZ. Log. fol. x Vb : vtrum verbum possit absolui a c-e temporis.
GŁOG. Alex. II fol. C lb : ’est’ ... significat puram essentiam rei sine c-e actionis vel passionis.
GIEŁCZ. fol. K 8a : diuersitas est inter doctores de c-e significatorum termini connotatiui.
Ita saepe.
Distinguitur
accidentalis ( WROCŁ. EpitConcl fol. d Ia ; GŁOG. Don. fol. D IIb ; id. Hisp. fol. 53a ;) atque essentialis ( GŁOG. Porph. fol. n Ib) .
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)