- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- Dc.
- BJ.
- A.
- N.
I.
propr.
1.
de rebus: połączenie, związek: actus coniungendi, conexio.
Additur
in unum :
ArHist V p. 349 (saec. XV medio ): c-o villarum in unam.
Syn.
unio, colligatio (oppidorum:
KodKrak
p. 160, a. 1419).
Opp.
divisio (
CodEp I 2,
p. 269, a. 1472).
N.
α.
metallorum
stopienie; actus conflandi
IusMet p. 220 (a. 1517) : fideliter ligas et c-es metallorum faciam ... in officina monetaria.
β.
tzw. sprzęta, zwyczaj sprzęgania razem koni z dwu różnych gospodarstw; colonorum mos duos diversorum equos uno iugo coniungendi
DŁUG. LibBen I p. 151 : faciendo ducturam ... per c-em alterius lanei alias «sprzążą».Cf. COHAERENTIA I 3.
2.
de personis: zjednoczenie; unio, communio
NIC. BŁ. Tract. fol. 14a : modica aqua ... significat c-em populi ad Christum in hoc Sacramento.
II.
transl.
A.
de hominibus
1.
związek, bliskie stosunki, zażyłość; familiaritas, consuetudo, necessitas.
Additur
bona et fraterna (
*Dogiel I
p. 32,
a. 1538)
, pacis (
IANIC.
p. 268,
cf.
MatPis
p. 64
,
a. 1537).
Syn. et iuxta posita
concordia, amicitia
(
StPPP III
p. 17, a. 1532).
Occurrit etiam
pl.
*Dogiel I p. 33 (a. 1538) : pro ... assecuratione ... mutuorum commerciorum ac c-um.
N.
α.
in aliqua re
zgoda, poparcie; consensus, approbatio
ZABOR. p. 21 : c-o procerum in tali alienatione, concernente enorme damnum regni, non potest illam validare, quia talis c-o non tribuit regi ampliorem administrationem.
β.
sanguinis
pokrewieństwo; consanguinitas (
CALLIM. Hist.
p.53
)
.
2.
carnalis, coniugalis, matrimonialis
et abs. : związek małżeński;
matrimonium.
B.
1.
astr.
t. t. koniunkcja astronomiczna, tj. położenie planety pomiędzy ziemią a słońcem; planetae situs, quo inter solem terramque consistit (opp.
oppositio,)
VITELO Opt. 152 : procedit luna in figuris eidem distantiae competentibus ab oppositione ad c-em sicut a c-e ad oppositionem.
ALBERT. p. 67 : de figuris locorum lunae in c-bus et oppositionibus.
N.
magna Saturni et Iovis (
CodEp III
p. 587,
a. 1492,
cf.
KH XVI
p. 451, a. 1504).
C.
phil.
t. t.
związek logiczny (zdań lub terminów); propositionum vel vocum nexus logicus
GŁOG. ExLog fol. 98b : propter extremitatum c-em vel disiunctionem cum medio creduntur proporcionabiliter inter se coniungi vel disiungi.
BYSTRZ. Log. fol. z Ia : enunctiatio ... est vna c-e terminorum, vt sunt propositiones de conditionato disiuncto vel copulato extremo.
Ib. alia enuntiatio est vna c-e propositionum.
2.
gramm. t. t.
a.
spójnik;
copula, orationis pars, qua enuntiata vel voces
coniunguntur.
Distinguitur
copulativa (
NIC. BŁ. Serm. I
p. 198
et passim), disiunctiva (
GŁOG. Alex. II fol. D 4b)
, causalis (
id. Alex. I
fol. 7b
).
b.
łącznik; copula praedicativa
AEG. Th. fol. E Ia : si illud ‘esse’ esset c-o partium essentialium, sequeretur, quod res ... non haberent esse.