- F.
- Th.
- S.
- Dc.
- N.
I.
zgodność z czymś, odpowiedniość;
convenientia, concordia.
II.
stosowność, zachowanie należytych form, taki stan, jaki być powinien;
decorum, decentia, aliquid factum apte, ut fas est, ut decet
CodEp II p. 179 (a. 1424) : quod sancte religionis ac reformationis status exposcit racionesque et ordo c-e ac sacrorum canonum dictaverunt sanctiones.
ConcPol IV p. 145 (a. 1435) : bonitas ministri non est de necessitate baptissmi, sed de c-a, quia si per ebriosum, homicidam et ... malum datur baptissmus, habet effectum (ita passim ).
SACR. Elucid. fol. e Va : nemo dubitare poterit Grecos peccare (ed. precare) contra Sacramenti c-am in eo, quod in fermentato consecrant.
WROCŁ. EpitConcl fol. t 6b : potuit assumere carnem de potentia, sed non de c-a, qua aliquid ordinatum sit.
N. sq. gen.
RFil XXIV p. 69 (saec. XV) : secundo subiungit in psalmo propheta motive racionis c-am, cum addit: quia mirabilia fecit.
III.
zgoda, pokój; concordia, pax
*Dogiel IV p. 208 (a. 1520) : commisimus oratoribus, ut nonnulla serenitati vestrae et praesertim hanc rem c-ae referre debeant.