- F.
- Th. (rec.),
- BJ.
- A.
- Ha.
- N.
I.
zgodność, stosowność, odpowiedniość;
convenientia, congruentia, aptum
MARTIN. OP. Marg. fol. n 3a : non consanguinitas, sed iuris et scientie c-s est attendenda.
PEREGR. fol. h IVb : qui Salomon scilicet omnibus temporibus proprias nouit habere c-es.
ZABOR. p. 77 : quod dictum Apostoli (1 Tim. 6,18 ) non solum intelligitur quantum ad casum necessitatis, sed etiam quantum ad c-em.
N. glossam Pol.
GLb p. 24 : c-s «slusnoscz».
II.
gramm. t. t. zgoda, zgodność składniowa, składnia zgody; personarum, generum, casuum, numerorum congruentia
MassaGr v. 15 : mos est dictandi de c-e struendi, quod tibi structura talis sit congrua cuncta, qua respectorum proporcio sit modulorum.
Gramm. p. 168 (saec. XV) : c-s est particio parcium oracionis ex omni conformitate modorum significandi ad aliquam speciem constructionis requisitorum debita vnione causata.Ita saepissime. Additur grammaticalis ( BYSTRZ. Log. fol. IIIb ) , orationis ( STOB. Sign. fol. a 2b = p. 153 Gramm. ), orationum ( GŁOG. Anim. fol. A IIIb) , struendi ( ).
Item
ad intellectum vel ad sensum (
GŁOG. Alex. II fol. P 4a).
N. locut.
sub congruitate :
MassaGr v. 111 : verbum et participans tantum sub c-e dant quartum casum (explicat commentarius saec. XV Gramm. p. 190 : verba vel participia tantummodo congrue construuntur cum accusatiuo).Cf. CONGRUUS β.