- F.
- Th. (rec.),
- Bl.
- S.
tzw. termin zawity tj. ostateczny, taki, na którym zostaje wydany wyrok; in quo iudicis sententia pronuntiatur
AGZ IX p. 87 (a. 1462) : inscriptionem inducere in librum terrestrem ... ad primos terminos particulares c-es.
Ib. XII p. 339 (a. 1470) : termini, qui hodie fieri debuerunt ... sunt prorogati et ibi tunc debent omnino fieri peremptorii et c-es.Ita saepe.
Dicitur etiam de
causa
ib. XIII p. 302 (a. 1449) : alie cause, que fuerunt in terminis prorogatae sunt ... quia non fuerunt c-es.
N. glossas Pol.
ib. XVI p. 199 (a. 1486) : termini peremptorii c-es alias «zdane» (ita saepius ).
Ib. p. 199 (a. 1486) : termini peremptorii c-es alias «omylne» ... sunt positi.Cf. CONDEMNALIS CONDEMNATIVUS CONDEMNATORIUS CONDEMNO I A 3 PEREMPTORIUS.