- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- Dc. et
- N. (-um)
I.
1.
(de oratione sim.) zwięzły, krótki; brevis,
astrictus.
2.
taki, który pisze zwięźle, treściwie; qui astrictius, breviter scribit
SSrSil VIII p. 251 (a. 1463) : ego in litteris meis non ita c-us sum sicut vestre magnificentie in suis.
II.
gramm.
1.
synkopowany; elisus
GŁOG. Alex. I fol. 253a : accentum vocis c-e littera seruat, que seruaret eum, si vox perfecta maneret.
2.
ściągnięty; contractus
FRANC. p. 290, v. 137 : quedam prete rita c-a dehincqtle creata vt ‘petijt’ quoque 'petierat’ sunt hijs sociata.