I.
iur.
terminus
dodatkowy termin rozprawy sądowej, wyznaczony w celu wykonania wyroku przez stronę, która proces przegrała, tzw. ̔rok przypowiastowy’ actionis terminus denuo constitutus, quo pars, quae causam perdiderat, sententiae iudicis satisfacere debebat
AGZ XVI p. 85 (a. 1470) : Nicolaus ... cum ... Petro ... habent terminum c-um in duabus sept. ad satisfactionem, tali condicione interiecta, quod ... prefatus Petrus dicto Nicolao ... debet solvere XX marc.
II.
phil. wprawiający w ruch; commovendi vim habens
NIC. BŁ. Serm. II p. 54 : aliqui colebant solem, aliqui lunam ... ignem aut spiritum c-tum (ed. -tatum) orbis terrarum deos putauerunt.