- B.
I.
zdolność udzielania się, stawania się udziałem (wielu); facultas, qua aliquid ad plures plurave manare, plurium commune fieri possit
MARTIN. OP. Serm. p. 29 : Christus dicitur lumen propter sui c-em, sicut enim lumen se omnibus communicat, sic Christus omnibus se communicat sine personarum acceptione.
GŁOG. ExLog fol. 68b : materia finit formam, eius c-em terminando.Ita saepius.
N. sq. dat. (ut
II.
zdolność łączenia się ze sobą; facultas, qua duae res ad coniungendum se invicem aptae fiant
ADAM p. 298 : in quo coniugali statu vis quaedam divina duos animos c-e unum reddit.