Ogólne
Pełne hasło
Więcej

COADIUTORIA

Gramatyka
  • Formycoadiutoria
  • Etymologia coadiutor
  • Odmiana -ae
  • Część mowyrzeczownik
  • Rodzajżeński
Znaczenia
  • eccl. coadiutoris ecclesiastici (cf. s. v. IV)munus atque officium
    • a.
    • b.

Pełne hasło

COADIUTORIA, -ae f. (coadiutor)
  • Dc.
  • BJ.
  • Ha.
eccl. t. t. urząd pomocnika w zarządzie beneficjum kościelnego, zwł. biskupstwa; coadiutoris ecclesiastici (cf. s. v. IV)munus atque officium
ZabDziej III p. 182 (a. 1492) : super ... sequestracione bonorum ... occasione c-e facta est talis amicabilis compositio inter ... Iohannem archiepiscopum ... et coadiutorem prefate eclesie Leopoliensis.
ArHist VIII p. 363 (a. 1501) : c-e et reservaciones, que apud Sedem Apostolicam acquiruntur, nullomodo acceptande nec admittende.
N. constr.
a. sq. gen.
AKapSąd I p. 625 (a. 1517) : super perpetuam et irrevocabilem c-am decanatus Gnezn.
ArHist III p. 398 (a. 1537) : c-e custodie Poznaniensis.
b. sq. adi. loci, v. gr. Cracoviensis ( Tom. V p. 283, a. 1520) , Varmiensis ( ib. XV p. 39, a. 1533). Cf. COADIUTORIUM III COADIUTORATUS.
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)