- F.Th. (s. v. circumeo rec.), Dc. B. (s. v. circuens)
I.
1.
de animantibus
a.
okrążać, obchodzić dookoła; circumire, ambire
UrkOel s p. 45 (a. 1209) : montem c-ntes ... limites posuimus.
VITELO OpM p. 65 : si decies ... c-amus ... tunc quiescendo ... parietes ... nobis apparent circulariter moueri.Ita saepius.
N. in imagine
ambitum officii :
ArHist X p. 311 (a. 1449) : officii nostri ambitum mentis gressibus c-imus.
b.
obchodzić okrężną drogą, omijać;
praeterire
AGZ VI p. 57 (a. 1460) : mercatores Leopolim non pertranseant aut quovismodo c-ant ad loca anteriora.
c.
chodzić; ambulare
BRUNO Qfr p. 421 : dum c-it et nil periculi se habere sentit.
*Theiner I p. 158 (a. 1319) : qui insolentes semper c-unt, ut offendant.
2.
de rebus: obiegać (o granicach), opływać (o rzece); circumduci, circumfluere
PreusUB p. 108 (a. 1243) : dioecesim limitavimus... sicut c-unt tres fluvii.
KodWp II p. 285 (a. 1311) : sicut mete c-unt.
II.
1.
propr.
obracać się, kręcić; circumagi, versari
PEREGR. fol. 43a : considerando misericordiam Dei... quasi superiorem lapidem molarem, que nunc operatur et c-it ([cf. contextum).
2.
transl.
cum aliquo
obcować, stykać się z kimś; versari
MARTIN. OP. Serm. fol. 223b : nostri sacerdotes iam non cum capris c-unt vel hyrcis, sed cum Filio Dei.
III.
singulare: rozgłaszać, opowiadać; divulgare
StPPP X p. 52 (saec. XV) : quemadmodum Ulixes minarum c-batur terrores incussisse.