Ogólne
Pełne hasło
Więcej

BUCCA

Gramatyka
  • Formybucca, buca, buccea
  • Etymologiałacina starożytna
  • Odmiana -ae
  • Część mowyrzeczownik
  • Rodzajżeński
Znaczenia
  • I. propr. apud homines: os, gena, maxilla.
    • α. + ad (in) buccam percutere alapam ducere
    • β. + quod in (ad) buccam venit quidquid se animo obtulerit
  • II. transl. apud bestias: os, rostrum.

Pełne hasło

BUCCA s. BUCA s. BUCCEA, -ae f.
  • F.
  • Th.
  • Bl.
  • S.
  • Dc.
  • B.
  • BJ.
  • N.
I. propr. u ludzi: usta, gęba, policzek; apud homines: os, gena, maxilla.
N. syn.
GŁOG. Alex. I fol. 10b : item b-a est maxilla vel gena.
N. locut.
α. ad (in) buccam percutere wymierzyć policzek; alapam ducere
AKapSąd III p. 261 (a. 1497) : que mulier statim surgens ex instigacione plebani ipsum laicum ad b-am percussit.
ARect I p. 440 (a. 1502) : Ioannes ... percussit Martinum ... manu in b-am.
Ita saepius.
β. quod in (ad) buccam venit (ex Cic. ad Att. 1, 12, 4 et saepius) co ślina na język przyniesie; quidquid se animo obtulerit ( CodEp II p. 421, a. 1440 ; Tom. V p. 34, a. 1519 ; ib. IX p. 252, a. 1527 ; ib. XIV p. 772, a. 1532). ;In imagine de hominibus superbis
KodKWil p. 183 (a. 1440) : hec est illa extirpatio heresum ... hec morum reformatio, quam tantopere b-is tumentibus concrepabant.
ARect I p. 531 (a. 1514) : testis dicebat de mag(ist)ro Ioanne, quod ipse ... est superbus et eleuat labra seu b-am sursum.
N. glossam Pol.
GLb p. 13 : b-a «polna (pełna ) gąba».
II. transl. u zwierząt: pysk; apud bestias: os, rostrum.
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)