- B. (begler-)
namiestnik, rządca prowincji w państwie tureckim (dosł. bej bejów); praefectus provinciae
ap. Turcas, cui plures beghi subiecti erant
Tom. III p. 174 (a. 1514) : secunda dignitas est b-i et dicitur quasi dominus dominorum.
Ib. p. 175 (a. 1514) : in bello istis Timaronibus nemo audet imperare aliquid preter illum beglerbeg i. e. provincie sue dominum.
Cf. infra qui b-i convertunt gentem illam Timarorum ad confinia regni tutanda.