I. być sprawcą czegoś; auctorem esse alicuius rei

*SSrSil IX p.78 (a. 1464) : a-nte principe divisionum Sathan ... se ab unitate ... Ecclesie separaverunt.

II. upoważnić kogoś do czegoś; alicui potestatem mandare faciendi aliquid

Tom. VI p. 212 (a. 1523) : Polonie rex ... procurabit ... quod ... sua conjunx ab eo legaliter a-ta filie sue donabit dotem jus, quod habet per eam pretensum in ducatu Mediolanensi.

III. uniezależnić się od kogoś; in libertatem se vindicare

ARect II p. 107 (a. 1545) : Albertus ... studiosus allegavit se discipulum ... magistri Ioannis duntaxat per unum quartale anni extitisse ... et postea ab eodem sese a-sse et alio transtulisse.

Sed part. perf. auctoratus, -a, -um oddany komuś, związany z kimś; alicui deditus, cum aliquo coniunctus

Tom. VII p. 326 (a. 1525) : Bork nihil ... votis dominationis vre negabit, sic eum illi a-um atque deditum scio.

Ib. IX p. 164 (a. 1527) : commendo me ... mgciae vrae, ut ... reditui meo faveat, me sibi semper devinctissimum atque a-um habitura.