- F.
- Th. (rec.)
- Bl.
- S.
- Dc.
- B.
- BJ.
- A.
- H.
- N.
I.
odstępstwo od wiary; a
fide defectio.
N.
glossas
Pol.
RFil XXIV p. 360 (a. 1446) : a-a «obludnoscz».
Ib. XLVII p. 370 (a. 1501) : a-a «nyewernoszcz».
GLb p. 7 : a-a «odstąmpyenye».
Syn.
exorbitatio a fide (
*Dogiel V
p. 25, a.
1308)
.
N.
constr.
sq.
in :
NIC. BŁ. Serm. I p. 27 : tertium signum iudicii supremi advenientis est a-a in dignitate ecclesiae.
N.
locut.
α. a-am (sententiam a-ae) incurrere (
WŁODK.
p. 256
)
; exercere (
AKapSąd III
p. 197, a.
1519).
β. ad culpam a-ae dilabi (
ZABOR.
p. 44
).
γ. in a-ae gurgitem resilire (
KADŁUB.
p. 150
).
II.
wystąpienie z
zakonu (stanu duchownego); actus ordinem relinquendi (de religiosis vel clericis)
MARTIN. OP. Chr. p. 323 : Carolomannum vsque ad diaconatus ordinem promotum pa ter ... excaecavit pro eo, quod ... ad a-am conuersus ... alter Julianus affectus fuerat.
DŁUG. Hist. I p. 321 : Jaromirus in a-am versus habitu et tonsura clericali abiectis laicum induit.
Ztschr. XXI p. 372 (a. 1524) : multi tam presbiteri quam monachi in a-am abierunt.Cf. APOSTATA I 2 APOSTATO I 2.