- F.
 - Th.
 - S.
 - BJ.
 - A.
 - N.
 
               I. 
               rozróżnić, rozpoznać; 
                     dinoscere, discernere.
               
               
            
                      Constr.
                         sq. acc.
                      
                   
                                            
                  
               
                                        
            
               II. 
               dowiedzieć się, znać, rozumieć;  cognoscere, scire, intelligere.
               
               
            
                      N.  
                   
                                            
               
                  
                  
                     refl.  być w pełni
                     władz umysłowych;  mentis compotem esse 
                  
                                        ŁASKI ComPriv fol. 205a : pueri tutor ... tutelam ... gerere debet ... quamdiu seipsum pre puericia siue sensualitate et impotentia sui corporis se a-re et reminisci non potest.Pass. cieszyć się uznaniem; multis vigere, notum esse
MARTIN OP. Chr. p. 88 : eo tempore Marcus Porcius Cato Stoicus philosophus a-itur.
                     N.
                      locut. 
                                            
               
                  
                   virum  
                  obcować z męż
                     
                     czyzną (o kobiecie);
                     
                      i. q.cognoscere 
                  
                                        ib. p. 247 : quae asseruit se nunquam virum a-uisse.
                     Constr.  
                     
                   
                                            
                  
                  
                                        
            
                     a. 
                     
                        sq. 
                         acc. 
                         
                     
                  
                  
                     b. 
                     
                        sq. 
                         acc. 
                         c. 
                         inf. 
                         
                     
                  
                  
                     c. 
                     
                        sq. 
                         quod 
                        (iam
                         Vlg. 
                        ).
                        
                     
                  
                  
                     d. 
                     
                        sq. 
                         enuntiato interrogativo. 
                     
                     
               
                           N.  de
                           cognitione Dei, fidei
                           Christianae etc. (cf. 
                         
                                                        
                  
                        
                         Th.  
                        I 1359,55 sqq.) 
                        
                        
                                                    DŁUG. Hist. IV p. 159 : veri et unius Dei cultum a-ntibus.
AKapSąd II p. 666 (a. 1492) : fidei ... catholice irrefragabilem a-ndi veritatem.
               III. 
               uznawać (za prawne,ważne), przyznawać się do czegoś;  approbare,
                  verum vel ratum esse
                     dicere.
               
               
            
                      Constr.
                      
                   
                                            
                  
                  
                                        
            
                     a. 
                     
                        sq. 
                         acc. 
                         
                     
                  
                  
                     b. 
                     
                        sq. 
                         duplici
                         acc. 
                         
                     
                  
                  
                     c. 
                     
                     
                        sq. 
                         acc. 
                         c. 
                         inf. 
                         
                     
                  
                  
                     d. 
                     iur. 
                      t. t. se ad aliquid: (certe ex
                      Pol. 
                      przyznać się)
               StPPP II p. 693 (a. 1464) : ad quam citacionem notarius se non a-uit ... nec ad datam neque ad sigillum (cf. RHist LXIX p. 336, a. 1477).
AGZ XV p. 32 (a. 1465) : se a-vit ad predictum forum mariti sui (
ib. XII p. 406, a. 1472 : ad vendicionem perpetuam patris eorum;
ib. XVIII p. 26, a. 1471 : ad eandem recepcionem dicti consensus).
AGZ XV p. 110 (a. 1471) : ad predicta se non a-cit alias «kthym szya rzeczham nye przyznawa».
                           N. 
                         
                                                        
                        
                        
                           
                        
                        
                                                    
                  StPPP II p. 847 (a. 1483): non tamen se a-it, si aliquid wlnus sibi intulit.
RHist I p. 313 (a. 1548) : quantum vero allegat me a-isse ad homicidium, male et indebite procurator intelligit verba et intelligentiam meam.
StPPP II p. 902 (a. 1495) : ad patrem nec matrem se a-cit nec wlt.
               IV. 
               dawać do zrozumienia, upominać;  commonefacere, admonere 
               
         AKapSąd III p. 63 (a. 1494) : quem eciam pluries eadem domina per certos homines avisabat et monebat a-ns, ut daret pacem sibi.