- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- Dc.
- B.
- L.
- A.
- H.
- Ha.
- N.
- K.
I.
1.
a.
człowiek jadący konno,jeździec,
zwł. żołnierz konny, kawalerzysta; qui equo vehitur
(opp. pedes), praec.
miles equo insidens. Distinguitur ballistarius (
KodKKr II
p. 31, a. 1368)
, praesidiarius (
Tom. V
p. 337, a. 1521)
, sagittarius (
StPPP VII
p. 111, a. 1497).
b.
(collective) konnica; equitatus (
CRIC.
p. 39, v. 78
).
2.
człowiek rycerskiego stanu, rycerz, szlachcic; vir nobilis equestri ordine natus (
ap.
poetas
saec.
XVI, qui alludunt ad equites Romanos).
N.
aureatus
et 968, 49 sqq. Glossae Pol.
GLb p. 36 : e-es miles «yezdny zyemyanyn», e-es auratus «riczerz pasovany».
II.
koń;
equus.
Occ.
wierzchowiec; equus ad equitandum aptus
AGZ XVI p. 234 (a. 1491) : dedit uxori ... sex equos, quatuor ad vegendum (i. vehendum ) et duos e-tes.