- F.
- Th.
- Bl.
I.
log.
t. t. entymemat, wnioskowanie dedukcyjne,w którym jedna z przesłanek została przemilczana (zwł.
ze względu na jej oczywistość); deductio logica, quae una praemissarum (praec. manifesto vera) omissa compendio fit.
N. definitiones in textibus phil. obvias
WROCŁ. Dial. fol. H IIa : e-a est silogismus imperfectus, id est oratio, in qua ex vna premissa infertur conclusio, alia premissa non expressa (cf. GŁOG. Anal. fol. 7a).
WROCŁ. Dial. fol. H IIa : Aristoteles (Anal. Pr. II 27, 70a10 ) sic diffinit e-a: e-a est ex icotibus et signis; icos idem est quod propositio probabilis, signum (Gr. σημεΐον) autem... dicitur propositio necessaria (cf. BYSTRZ. AnalPr fol. o IIIa et saepius ).Inter quattuor argumentandi species enumeratur
BYSTRZ. AnalPr fol. p IIa : omnis argumentatio vel est syllogismus vel e-a vel inductio vel exemplum.Cf. WROCŁ. Dial. fol. H IIa et passim.
II.
rhet. dowód retoryczny (zwł. oparty na niepełnym sylogiźmie); argumentum rhet.
(praec. quod syllogismo imperfecto nititur,
saec. XV).
Glossa
Pol.
RFil XXII p. 25 (saec. XVI in.) : e-a «gathka».