- F.
- Th.
- Bl.
- S.
I.
propr.
stawać się słodkim, nabierać słodkiego smaku;
dulciter sapere incipere.
II.
transl. stawać się miłym,przyjemnym; dulce, iucundum fieri.
Constr.
ad
I—II: a.
sq.
dat.
MATTH. Rat. p. 130 : ut hominibus tanto magis d-rent praemia, quanto pro eis laboriosius decertarent.
NIC. BŁ. Serm. I p. 305 : si homo incipiat pensare ... asperitatem gehennae ... d-et ei ... iste panis.
DŁUG. Hist. IV p. 380 : dum sublimitas regia sibi in dies d-ret.Cf. Th. V 1,2186,67 sqq. b. sq. abl. loci
NIC. BŁ. Serm. I p. 230 : quomodo possent verba Dei d-re faucibus tuis, in quibus est amaritudo nequitiae?c. sq. in c. abl.
HumRef p. 6 (a. 1400) : d-bat in auribus nostris ... memoria ... principum.Cf. Th. V 1,2186,60 sqq.
N. locut. impers.
(alicui) dulcescit
miło jest; iuvat (constr.
sq.
inf. )
DŁUG. Op. p. 618 : tempus, quod tecum agebam, d-it reminisci.
Id. Hist. V p. 365 : Wladislaviensi episcopo de sua sede parum contento, meam sedem ... d-it occupare.Cf. ib. III p. 216.