- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- B.
- L.
- N.
I.
propr. (in arte musica) dysonans,niezgodne współbrzmienie dźwięków; sonus absonus, dissonus,asper
MARTIN. OP. Chr. p. 312 : Carolus per d-am cantus inter Romanos et Gallos offensus ... duos clericos Romam misit, vt autenticum cantum discerent.
ConcPol X p. 352 (a. 1327-1331) : quartus concinit Gaudeamus sic, quod ex disparitate vocum et cantus d-a quasi synagoga Judeorum nostra possit ecclesia appellari.
Opp.
consonantia (
SZYDL.
p. 17
).
N. constr. sq.
in
c.
abl.
ZABOR. Tract. p. 55 : utentes organis musicalibus diligenter student, ne fiat aliqua d-a in organis suis.
II.
transl.
1.
de abstr. niezgodność,różnica; discrepantia, diversitas.
2.
de personis: nieporozumienie, spór; dissensio, discordia
ARect I p. 587 (a. 1520) : inter ... rectorem scole ... et ... Martinum ... studentem ... occasione quarundam d-arum in ecclesia per eundem Martinum factarum ... dominus ... decreuit.
KOMOR. p. 300 : deinde post capitulum Messanum ... aduc iste d-e fortificabantur.Cf. Th. V 1, 1504,53 sqq.