- F.
- Th. (rec.),
- S.
- L.
               I.  
               rozdzielający, rozłączny, służący rozróżnieniu;  
                  qui disiungit 
               
            
                  a. 
                  gram. . coniunctio  
                  (  
                  
                     GŁOG.Alex. II fol. d IVb  
                   
                  et saepius),item 
                  nomen :
               WROCŁ. EpitConcl fol. e IVb : ‘persona’. hoc nomen potest poni tripliciter in oratione; primo sine nomine d-o ... v.gr.‘Pater est persona’,secundo ... cum nomine d-o et hoc ... cum nomine relatiuo in masculino genere v. gr.‘alius est Pater in persona’ ... vel in feminino genere, v. gr. ... ‘alia est persona Patris’.
                  b. 
                   mus. 
                   punctum:  
                   
                  
            KROMER MusFig fol. G IIb : punctum ... d-um ... disiungit gradus.
               II.  
               
                  log. 
                   t. t. rozłączny tj. alternatywny lub dyzjunktywny;  qui ad disiunctionem (cf. 
                   s. 
                   v. 
                   II 1) pertinet 
               
         
                  a. 
                   propositio :
               WROCŁ. Dial. fol. C IIa : propositionis ipotetice tres sunt species principales, scilicet conditionalis, copulatiua et d-a.
Ib. fol. C IIb : d-a propositio est illa, in qua coniunguntur due propositiones cathegorice per... coniunctionem ‘vel’ aut sibi similem ... vt ‘Socrates currit vel Plato disputat’; ad eius veritatem sufficit alteram partem esse veram.
Hoc sensu etiam abs.  loco 
                                                
               
                     
                     
                         subst.
                     
                     
                        disiunctiva,,
                     
                        -ae
                        f. 
                        
                     
                     
                                            GIEŁCZ. fol. A 6a : ad veritatem d-e sufficit, quod sit altera pars eius vera.
WROCŁ. Dial. fol. E IVb : tercia species syllogismi hypothetici est a tota d-a cum destructione vnius partis ad alteram eius partem non destructam, vt ‘homo est animal vel homo est asinus; sed nullus homo est asinus; ergo homo est animal’.Ita saepius. . Occ. in textibus, qui ad logicam non pertinent
SSrSil VII p. 167 (a. 1467) : veritas post quindenam hujus d-e patuit (cf. contextum ).
Concl. p. 162 (a. 1524) : de prandio apparando ... data est eis sententiariis pro arbitrio d-a eadem ut baccalauriis.
                  b. 
                   descensus:  
                  
               BYSTRZ. ParvLog fol. G Ib : est autem d-us descensus, in cuius consequente supposita in supponendo tantum alicuius termini coniunguntur distributiue.
WROCŁ. Dial. fol. M IIa : descensus ... d-us est, , quando in descendendo sub aliquo termino communi subinfertur vna propositio ipotetica d-a composita ex omnibus singularibus illius propositionis ... vt ‘omnes apostoli Dei sunt duodecim, ergo isti apostoli Dei et isti apostoli Dei ... sunt duodecim’.
                        Opp. 
                      
                                                
               
                     
                      descensus copulativus:  
                     
                                            GIEŁCZ. fol. O 2a : sub quocumque termino potest fieri descensus copulatiuus, sub eodem potest fieri descensus d-us disiunctus et quandoque copulatus.
                  c. 
                  modus 
                   significandi 
                   
                  
            GŁOG. ExLog fol. 78a : equivocum habet sua significata, uno modo per modum copulatiuum, alio modo per modum d-um.