- F.
- Th.
- S.
- L.
- A.
I.
propr. de hominibus: ten,który coś strawił;
qui bene digessit, cibum vel potionem concoquit (saec. XV).
II.
przemyślany, rozważny, roztropny;
prudens, consideratus
PrzMog p. 24 : res quasque publicas, privatas quoque obliquari, si d-is sanisque, quas divinas dixerim, consultacionibus non dirigantur.
DŁUG. Hist. I p. 405 : regem faceto magis quam d-o sermone rogaverat.Ita saepius saec. XV—XVI.
Dicitur plerumque de
sermone,
item de
consilio (
ARect II
p. 125,
a. 1546),
etiam
de aetate :
DŁUG. Hist. III p. 163 : nondum ad annos maturae et d-ae aetatis pervenerat (nisi leg. discretae).