- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- Dc.
- B.
- L.
- A.
- N.
I.
1.
opuszczenie, pozostawienie; actio destituentis, defectio (saec. XV).
1.
pozbawienie kogoś czegoś, odebranie; privatio
PommUrk IV p. 182 (a. 1305) : abbas et conventus fuerunt a percepcione dictorum reddituum destituti; unde cum nos pro huiusmodi d-e ammoniti eqs.
II.
złożenie z urzędu; magistratus alicui abrogatus, munus ademptum
KodKKr II p. 82 (a. 1381) : quandocumque ipsam precentoriam ... per obitum, cessionem vel d-em vaccare contigerit.
DokMp I p. 391 (a. 1414) : per eundem rectorem ... ad quem d-o et institucio pertinere possit ... ab altaris ... beneficio removeri.
ArPrawn V p. 471 (saec. XV ex.ex) : eleccio vel d-o procuratorum capituli semper fiat in capitulo generali.Ita saepius.
Constr. abs. vel sq. gen. Nescio an huc quoque pertineat
RachJag p. 556 (a. 1420) : Zewrido, equitanti ad dominum regem ... in facto d-is Nerij de zuppis.
III.
singulare: zła uchwała; constitutio perversa
CodSil I p. 51 (a. 1340) : inmunitatem ecclesiastice libertatis ... diminuere ac turbare suis constitutionibus, ymmo d-bus, non formidant.Cf. DESTITUTUM.