Ogólne
Pełne hasło
Więcej

DESTITUTIO

Gramatyka
  • Formydestitutio, destitucio
  • Etymologiałacina starożytna
  • Odmiana -onis
  • Część mowyrzeczownik
  • Rodzajżeński
Znaczenia
  • I.
    • 1. opuszczenie, pozostawienie
    • 1. pozbawienie kogoś czegoś, odebranie
  • II. złożenie z urzędu
  • III. singulare: zła uchwała

Pełne hasło

DESTITUTIO s. DESTITUCIO, -onis f.
  • F.
  • Th.
  • Bl.
  • S.
  • Dc.
  • B.
  • L.
  • A.
  • N.
I.
1. opuszczenie, pozostawienie; actio destituentis, defectio (saec. XV).
1. pozbawienie kogoś czegoś, odebranie; privatio
PommUrk IV p. 182 (a. 1305) : abbas et conventus fuerunt a percepcione dictorum reddituum destituti; unde cum nos pro huiusmodi d-e ammoniti eqs.
II. złożenie z urzędu; magistratus alicui abrogatus, munus ademptum
KodKKr II p. 82 (a. 1381) : quandocumque ipsam precentoriam ... per obitum, cessionem vel d-em vaccare contigerit.
DokMp I p. 391 (a. 1414) : per eundem rectorem ... ad quem d-o et institucio pertinere possit ... ab altaris ... beneficio removeri.
ArPrawn V p. 471 (saec. XV ex.ex) : eleccio vel d-o procuratorum capituli semper fiat in capitulo generali.
Ita saepius.
Constr. abs. vel sq. gen. Nescio an huc quoque pertineat
RachJag p. 556 (a. 1420) : Zewrido, equitanti ad dominum regem ... in facto d-is Nerij de zuppis.
III. singulare: zła uchwała; constitutio perversa
CodSil I p. 51 (a. 1340) : inmunitatem ecclesiastice libertatis ... diminuere ac turbare suis constitutionibus, ymmo d-bus, non formidant.
Cf. DESTITUTUM.
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)