- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- Dc.
- L.
- N.
I.
1.
przysięgać, składać przysięgę;
iurare, ius iurandum praestare.
Praec. zapewniać (stwierdzać) coś pod przysięgą; iure iurando interposito affirmare
RHer III p. 21 (a. 1426) : produxit patruos suos post patrem suum, suam nobilitatem de quattuor clenodiis d-ndo.
ARect I p. 357 (a. 1493) : dominus ... terminum distulit ... ad valorem rerum ablatarum d-ndum.
Constr.
a.
abs.
b.
sq.
acc.
c.
sq.
acc.
c.
inf.
d.
sq.
contra :
KsgMaz III p. 141 (a. 1435) : Iacobus... contra Falyantam in hoc uerbo d-vit iurando etc.
2.
zrzekać się pod przysięgą; iure iurando interposito renuntiare alicui rei
KADŁUB. p. 184 : quotiens Mesco intensius arma videt inminere, iurat patrimonium sibi sufficere, d-at principatum.
TPaw III p. 92 (a. 1388) : quem agrum et areas Johannes d-uit.Ita saepius. Simili sensu sq. abl.
KADŁUB. p. 112 : nec modo illum sacerdotem decimis, ac primiciis abrenunciare iubent, set omnibus catholice fidei d-re muneribus.
II.
dopuszczać się wiarołomstwa,łamać warunki przysięgi; periurare
Dogiel IV p. 130 (a. 1436) : si per aliquem subditum ... paci hujusmodi ... fuerit in aliquo derogatum ... nec propter hoc pars, cujus subditus maleficium ... commiserit, censebitur fore d-ns seu perjurans (cf. VL p. 123).Cf. DEIERATRIX.