Ogólne
Pełne hasło
Więcej

DECOCTOR

Gramatyka
  • Formydecoctor, decollatio, decollacio, decolacio
  • Etymologiałacina starożytna
  • Odmiana -oris -onis
  • Część mowyrzeczownik
  • Rodzajmęskiżeński
Znaczenia
  • marnotrawca, utracjusz
  • + capitis: ścięcie (zwł. jako forma kary śmierci)

Pełne hasło

DECOCTOR, -oris m.
marnotrawca, utracjusz; homo prodigus, helluo (saec. XVI). DECOLLATIO s. DECOLLACIO s. DECOLACIO, -onis f.
  • F.
  • Th. (rec.),
  • B.
  • S.
  • L.
  • N.
ścięcie (zwł. jako forma kary śmierci); capitis truncatio (praec. poena mortis)
KodPol I p. 109 (a. 1279) : scolteti ... omnes ... causas ... judicabunt preter illas, que ad d-em et mutilationem alicujus membri extendentur.
KodMp I p. 188 (a. 1319) : iuxta sue culpe quantitatem omnem penam d-is, suspensionis, solucionis tenebitur ... subiacere.
Ita saepius saec. XIV—XVI. Additur capitis:
KodWp I p. 277 (a. 1253) : in d-e capitis ... nostri assessores ... percipient portionem pecuniae.
N. eccl.
Decollatio s. Ioannis Baptistae święto ścięcia św. Jana Chrzciciela (29 sierpnia); festum die 29 Augusti celebrari solitum ( KodWp II p. 158, a. 1298 et vulgo saec. XIV—XV).
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)