I. stawienie się na rozprawę sądową (zwł. w nieobecności strony przeciwnej); actus in iudicio cotnparendi (praec. absente adversario)

KodWp V p. 483 (a. 1429) : ipsi vero iudicio presidentes audita ministerialis confessione sentenciauerunt sibi [(sc. actori]) a-em termini pro eadem causa.

AGZ XIV p. 188 (a. 1445) : et nos sedentes supplicavimus ipsum [(sc. actorem]) et admittere nolentes a-em alias «sdano» in tertio termino actori cum reo dedimus amicabilem terminum.

Ib. XIII p. 329 (a. 1454) : volo, ut etiam mea a-o alias «vstanye» et condemnatio inducatur in librum.

Ita saepius. Cf. ASTANTIA I 1 ASTATIO ASTITITIO ASTITUTIO I ASTO III I.

II. dodatkowy termin rozprawy sądowej, wyznaczony w wypadku niestawienia się na pierwszą rozprawę lub w celu wykonania wyroku przez stronę przegrywającą, tzw. ‛rok przypowiastowy’҆’ de actionis termino iterum constituto, si reus primo actionis termino in iudicio non comparuit, vel quo damnatus causae perditae poenam solvat

KodMp IV p. 170 (a. 1418) : contra quam Annam ... abbas terminos predictos per a-em et contumaciam seruauit iudiciales pro destructione aggeris.

Cf. paulo superius in termino autem peremptorio et concitato ... Anna ... parere non curauit.

CorpJP IV p. 51 (a. 1523) : quodsi ipse citatus in tali termino concitato non comparuerit, extunc actor faciet a-em termini concitati; ex qua a-e obtinebit damnum iuxta suam existimationem (ed. extimationem) in citatione expressam.

StPPP VII p. 219 (a. 1544) : pars rea ... debet dicere in a-e termini ...: ̔quod non feci, faciam̕̕ , et hoc causa poenae evitandae, scilicet: prout antea facere nolui, ita nunc faciam.

Ita saepius. Cf. terminus ASTITUS CONCITATUS CONCITATORIUS. Ad rem cf. O. Balzer, Przewód sądowy polski, Lwów 1935, p. 239.