- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- Dc.
- B.
- BJ.
- A.
- N.
I.
subst.
m.
1.
rzemieślnik;
faber.
N.
glossam Pol.
RFil XXIV p. 69 (a. 1415) : a-x «rzemeslnik».
Additur
mechanicus (
Tom. V
p. 407, a.
1521)
.
Constr.
sq. gen.
obiectivo, v. gr.
cultellorum,
doliorum.
N.
α.
artificii :
StPPP II p. 938 (a. 1500) : tantum ... soluere tenebuntur, non ut sui artificij a-es, sed ut conciues.
β. officinae monetariae
(
Tom. X
p. 240, a.
1528).
N.
locut.
anni artificis
cf.
2.
mistrz, twórca, sprawca;
opifex,
auctor.
Saepius in malam partem
v.
gr.
malignandi (
KodWp I
p. 394, a.
1272)
, malorum (
DŁUG. Hist. V
p. 326
)
, scelerum (
Tom. VI
p. 187, a.
1527)
, necis (
KADŁUB.
p. 11
).
N. locut.
α.
Supernus
Bóg; de
Deo (
DŁUG. Hist. I
p. 374
)
;
item orbis (
PAUL. CR.
p. 62, v. 22
).
β.
mille
szatan; de
diabolo (
MARTIN. OP. Serm.
fol. 125a
;
RFil XXIV
p. 316, a.
1440).
;
3.
znawca; alicuius
rei
peritus.
N.
phil.
t. t. człowiek wykształcony w sztukach
wyzwolonych, zwł. w filozofii; de homine artibus liberalibus erudito, praec.
philosopho
AEG. Th. fol. A 2b : diuersi a-es determinant de eodem secundum rem.
GŁOG. Anal. fol. 73b : methaphysicus est magis sciens quam alij a-es.
Id. Anim. fol. 8b : non est inconueniens diuersos a-es considerare de ipsa anima diuersimode.
Inde locut.
α.
apparens
sofista; sophista
GŁOG. ExLog fol. 105b : sophista est a-x apparens.
β.
communis
filozof uprawiający umiejętność ogólną, dotyczącą
całego bytu;
qui in quaestionibus ad universam rerum naturam spectantibus versatur
GŁOG. ExLog fol. 130a : a-i speciali ... non licet descendere de genere in genus, sed a-i communi ... talis enim procedit ex communibus et versatur circa totum genus entis.
γ.
rationalis
logik;
logicus
GŁOG. Hisp. fol. 16b : logicus est a-x rationalis plus res et naturas rerum considerans ... sub dici et praedicari.
δ.
realis
ten, kto zajmuje się naukami dotyczącymi rzeczy; qui in rerum cognitione versatur
GŁOG. ExLog fol. 96b : tres sunt a-es reales: methaphisicus, mathematicus et phisicus, sicut tres sunt ścieńcie reales.
ε.
specialis
ten, kto uprawia umiejętność specjalną, dotyczącą
pewnych tylko przedmiotów; qui
disciplinae speciali, ad certum quoddam et determinatum rerum genus
spectanti, studet
GŁOG. ExLog fol. 130a : a-i speciali, qui versatur circa (ed. cira) certum et determinatum genus, non licet descendere de genere in genus.
ξ.
vocum
gramatyk;
grammaticus
GŁOG. Hisp. fol. 16 : grammaticus est a-x uocum et deriuationis earum.
II.
adi. sztuczny,
kunsztowny;
artificiosus.