- F.
- Th.
- S.
- Dc.
- N.
I.
sensu
pass.
1.
propr.
wychowanek; is, qui alitur, nutritur, educatur.
Saepe alicuius terrae, praec.
ap. poetas.
2.
transl.
N. in locut.
α.
oboedientiae alicuius
odznaczający się posłuszeństwem;
oboedientia insignis
*KH XXXIX p. 518 (a. 1445) : papa Eugenius auditu percepit ... quod rex Polonie, eius obediencie a-us dilectus, concordie cum Turcis inierit fedus.
β.
perditionis aeternae
przeznaczony na wieczne potępienie;
aeternae damnationi
destinatus
KsgHenr p. 73 : sathan ... suscitauit ... quosdam e ciuibus, utinam non eterne perditionis a-os, qui concitauerunt etc.
γ.
Pierius
poeta;
poeta
IANIC. p. 4 v. 11: candida Pieriis sunt pectora semper a-is.
II.
sensu
act.
1.
żywiciel, opiekun; is,
qui alit, patronus.
2.
wychowawca
młodego księcia, tzw. piastun; vir, qui filii
principis educandi curam gerebat, qui medio aevo nutritor vel paedagogus vocabatur
ChHP p. 510 : tractavit cum eis de a-o filiorum suorum.
KodWp I p. 381 (a. 1267) : Drogomirus et Pribizlaus a-i nostri filioli Premislonis.