- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- L.
I.
propr.
1.
(de aquis sim.) wezbrać, wzburzyć się;
increscere, insurgere, aestuare.
Additur saepe
abl.
(causae vel
instr.
). In imagine de
cordibus hominum:
NIC BŁ. Serm. II p. 121 : corda hominum terrena quaerentium diuersis cogitationum fluctibus i-unt.
2.
(de hominibus eorumque corpore) napuchnąć, spuchnąć; tumidum fieri, inflari.
Additur
abl.
,
v.
gr. inflationibus (
Inst.
p. 114
)
, tumore (
MPH IV
p. 790, saec. XIV in.in)
.
II.
transl.
1.
wzbijać się w pychę, puszyć się, nadymać;
superbia inflari, efferri. Item (in bonam partem)
amore laudis patriae (
IO. VISL.
p. 167
).
2.
wzmagać się, wzrastać; increscere, augeri, ampliorem fieri.
Dicitur de morbis et de variis
abstr.
,
v.
gr.
furore, ira, temeritate.
N.
de
concr.
COPERN. Rv p. 13 (= p. 9 ed.nov.) : convexitas terrae ab oceano exspatiata non continuo semper i-it abscessu.