[EXSECUTIVUS]
s.
EXECUTIVUS
s.
EXEQUUTIVUS,
-a, -um
- S. (
- B.
- L.
- K. s.
- v.
- exe-)
wykonawczy; qui exsequitur, ad exsecutionem pertinet
*JAC. PAR. II p. 348 (saec. XV in.in) : ecclesia Romana ... est quasi instrumentalis et operativa clavium universalis ecclesiae et e-a potestatis ligandi et solvendi eiusdem.
GŁOG. Anal. fol. 24a : finis est ultimum quoad esse e-um.
Id. Anim. fol. IIa : quoad esse e-um actus est post potentiam.
WROCŁ. EpitConcl fol. K IIIb : iste ignis tanquam instrumentum e-um sententie iudicis inuoluet omnes reprobos.
Praec.
α.
(de libri parte) główny, zawierający wykonanie zamierzeń wymienionych we wstępie; narrativus, quo proposita verbis exsequuntur
KomKadł p. 18 : iste liber, cuius subiectum est gesta ... regum Poloniae, principali sua diuisione diuiditur in duas partes: scilicet in prologum ... et partem e-am.
Ib. p. 385 : iste liber diuiditur in duas partes, scilicet in partem proaemialem et e-am.Ita saepius. Eodem sensu dicitur de propositione :
GOST. Th. fol. a Va : liber Aristotelis De causis diuiditur in duas partes: primo enim autor premittit propositionem prohemialem respectu sequentium, secundo subiungit propositiones e-as.
β.
(de litteris) zawierający polecenie natychmiastowego wykonania; quibus instans exsecutio mandatur
AKap p. 306 (a. 1545) : commisit reverendissimo domino Plocensi, ut iam exnunc daret litteras necessarias mandatorias, e-as, tum et inhibitorias etc.Cf. EXSECUTIALIS EXSECUTORIALIS I.