- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- L.
- N.
I.
nauczający,dotyczący nauczania; qui ad doctrinam tradendam spectat,
v.
gr. propositio (
ArHist V
p. 242,
a. 1332)
, determinatio (syn. scholastica:
DŁUG. Op.
p. 175
)
, disputatio (e Boethio Soph. Elench.1, 2
BYSTRZ. Elench. fol. p VI Ia
et saepius),
liber (
ArHist V
p. 388, a. 1529
;
simili sensu abs.
loco
subst.
doctrinale,,
-is
n.
,
cf.
s. v.), item in imagine cibus (
NIC. BŁ. Serm. II
p. 38,
alluditur ad
Vlg.
Ier. 3, 75), per abundantiam acquisitio scientiarum (
GŁOG. Porph. fol. a IIb).
N.
excessus
szybkie postępy w nauce; celeres progressus in doctrinis, doctrinae abundantia
MPH IV p. 777 (saec. XIII ex.) : pro excessu eius d-i.
II.
naukowy, posługujący się rozumowaniem, zwł. dedukcyjnym, teoretyczny; qui ratiocinatione, praec. deductione quae dicebatur (cf.
s.
v. 111) nititur,
v.
gr.
scientia
(
GŁOG. Anal.
fol. 87a
:
per scientias d-es intelliguntur scientie mathematice et demonstratiue;
cf. Th. V 1,1803,46 sqq., modus procedendi (syn. argumentativus:
WŁODK. Den.
p. 185
)
.
Item de scientiis singularibus, v. gr.
grammatica
(
GŁOG. Don. fol. B IIIb
:
grammatica abstractive sumpta et d-is.
Cf.
ib. fol. B IVa)
, logica
(
WROCŁ. Dial. fol. A IIa
:
logica d-is est scientia docens diffinire et diuidere et generaliter verum a falso per rationes discernere).
Occ.
de homine
BYSTRZ. Elench. fol. r Vb : quod pertinet ad opponentem ... sumentem experimentum de scientia respondentis, pertinet ad opponentem d-em siue demonstratiuum.
Item abs. loco
subst.
ALBERT. p. 34 : mathematici seu d-es determinant de locis astrorum.