- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- Dc.
- L.
- A.
- N.
I.
propr.
1.
rozłączenie, oddzielenie; disiunctio, separatio.
N. constr. sq.
ab :
WROCŁ. EpitConcl fol. x IIa : mors est d-o anime a corpore.
2.
a.
rozkład, zniszczenie; solutio in partes, corruptio.
Praec.
corporis
śmierć; mors, interitus (hoc sensu etiam
abs.).
N. constr. sq. gen. obi.
(hominum).
b.
sensu latiore: zniszczenie;
destructio.
Constr. sq.
in
c.
abl.
*PommUrk V p. 67 (a. 1312) : si aliqua d-o seu fractura fit in aggere.
3.
aquarum
rozlewisko;
inundatio
ChrMP p. 481 : Rostoki oppidum a d-e aquarum dicitur (inde KomKadł p. 83, ubi ed. male dessolatione et DŁUG. Hist. I p. 85, MIECH. Chr. p. 12).
4.
rozpuszczenie (do domu); missio, dimissio
KodKKr II p. 433 (a. 1418) : oratores ... regis ... proposuerunt ... super ... d-e eiusdem concilij Constantiensis.
CodEp II p. 163 (a. 1423) : usque ad finem et d-em convencionis.
CorpJP III p. 101 (a. 1509) : perseverabat in loco ad d-em exercitus.
N. locut.
exercitum in dissolutionem prosternere
zmusić do bezładnej ucieczki, rozproszyć; fundere, dissipare
SSrSil VII p. 230 (a. 1470) : multitudo equitum regis nostri coegit exercitum hereticorum, victualium adduccionem prohibens et prosternens in d-em: et dissolutus est unusquisque hereticorum ad propria means.
II.
transl.
1.
a.
zerwanie, unieważnienie; abolitio, abrogatio
(praec. matrimonii).
Item
amicitiae
(
CodEp I 2,
p. 293, a. 1488
:
occasio d-is istius inter dnum meum et dnum imperatorem amicitiae), affinitatis (
DŁUG. Hist. IV p. 325 : ne affinitas cum marchione ... confecta d-em acciperet).
b.
wyjaśnienie, rozwiązanie; solutio, explicatio
STOB. Parv. fol. A Ia : multiplices questionum d-es secundum varias in philosophia opiniones.
2.
rozluźnienie obyczajów, rozwiązłość, zepsucie moralne, rozpusta; mores corrupti, corruptio, lascivia (saepe pl. ).
Glossa
Pol.
RFil XXIV p. 378 (a. 1501) : in d-em «na rospust».
Locut. potiores
dissolutioni(-bus) intendere (
ArHist V
p. 25, a. 1408
;
ib.
p. 26, a. 1408
et saepius),
ad dissolutionis cumulum venire (
DŁUG. Op.
p. 46
)
, a dissolutionibus aliquem arcere (
StSyn VI
p. 49, a. 1415—1417
), inducere (i. abducere
ZabDziej II
p. 304, a. 1486).
Constr.
a.
sq.
gen.
α.
personae.
β.
rei
abstr.
,
v.
gr. vitae et morum; effrenatae consuetudinis (
StSyn VI
p. 49,
a. 1415—1417
).
N. meton.
chorearum
sim. i. q. choreae dissolutae
ConcPol VII p. 160 : in primis missis novorum sacerdotum non permittantur fieri insolencie et d-es chorearum et cantilenarum inhonestarum.
3.
cordis
przygnębienie; depressio
MPH V p. 1022 (saec. XVI) : cordis mei d-em.
4.
rhet. opuszczenie spójników, połączenie asyndetyczne;
asyndeton.
IV.
singulare: niebezpieczeństwo?
discrimen?
CodEp II p. 446 (a. 1443) : cum fidem catholicam defensurus tantis se d-bus obiiceret.