- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- Dc.
- L.
I.
ten, kto coś odróżnia, rozróżnia; qui discernit, distinguit
a.
rerum
abstr.
,
v.
gr. malorum et bonorum (
NIC. BŁ. Serm. II
p. 318
alluditur ad
Vlg.
Hebr.
4, 12).
b.
monetae
urzędnik, do którego należało wykrywanie fałszywych monet, brakarz; officialis, qui falsos nummos a veris discernebat
DŁUG. Hist. IV p. 603 : ut discretio monetae falsae a vera fiat et d-es in qualibet deputentur civitate, et ut falsa moneta reiecta vera ubique recipiatur.
II.
ten, kto coś dzieli;
divisor
RFil XXIII p. 306 (saec. XV med.med) : d-or (dimidiator) «dzielca» (ed. dziel).Cf. Słownik Staropolski s. v. dzielca.