Ogólne
Pełne hasło
Więcej

DISBRIGATIO

Gramatyka
  • Formydisbrigatio, disbrigacio
  • Etymologiadisbrigo
  • Odmiana -onis
  • Część mowyrzeczownik
  • Rodzaj
Znaczenia
  • I. iur. rei alienatae cautio, repromissio, sponsio
  • II. concordiae reconciliatio, concordia ab arbitris reconciliata, compositio

Pełne hasło

DISBRIGATIO s. DISBRIGACIO, -onis f. (disbrigo)
I. iur. t. t. zabezpieczenie prawne, rękojmia przy pozbyciu własności; rei alienatae cautio, repromissio, sponsio
KsgRachKr I p. 151 (a. 1341) : Michael ... resignauit domum ... Hanconi... et ... promisit pro omni d-e coram ... iudicio bannito (ib. supra promisit ... pro omni exbrigacione).
Ztschr. XXVII p. 325 (a. 1354) : promittimus ... ius deuolucionis ... disbrigare ... et absque dolo ... ad ipsam d-em ardencius festinare.
Ita saepius saec. XIV.
N.
instrumentum disbrigationis dokument gwarancyjny; litterae,quibus quis de aliqua re securus redditur
Lites II p. 382 (a. 1343) : dominus rex ... promisit disbrigare instantiam sive questionem, si qua fieret ... super ... terris Pomeranie ... nec assistet ... inpetenti ... palam aut secrete, sicut patet in instrumento d-is.
Cf. DISBRIGO
II. pojednanie, polubowne załatwienie sporu, ugoda; concordiae reconciliatio, concordia ab arbitris reconciliata, compositio
Wierzb. p. 169 : d-o, «pojednanie».
Cf. DISBRIGATOR DISBRIGOII.
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)