- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- Dc.
- B.
- L.
- A.
- H.
eccl. diakon, duchowny posiadający drugie wyższe święcenia; minister, qui in cursu honorum praecedit presbyterum.
N.
α. cardinalis (
KOMOR.
p. 80
et saepius),
β. ritus Ruthenici(
RachJag
p. 394, a. 1412).
Item ap. evangelistas
(
KsgPszcz
p. 17, saec. XVI ex.ex).
Occ. sługa kościelny;
ecclesiae famulus
BRUNO Qfr. p. 417 : puer in monachico habitu eiusdem ecclesiae d-us est.