Ogólne
Pełne hasło
Więcej

DEROGATORIUS

Gramatyka
  • Formyderogatorius
  • Etymologiałacina starożytna
  • Odmiana -a, -um
  • Część mowyprzymiotnik
Znaczenia
  • I. qui iuri cuidam derogat, ius imminuit
  • II. qui in dedecus cedit, ignominiosus

Pełne hasło

DEROGATORIUS, -a, -um
  • F.
  • Th. (rec.),
  • Bl.
  • S.
  • Dc.
  • B.
  • L.
I. uchylający częściowo, uszczuplający (jakieś prawo); qui iuri cuidam derogat, ius imminuit
Dogiel IV p. 113 (a. 1422) : privilegia... in quantum derogare poterint huic concordiae in ... articulis suis d-iis sint ... cassa et irrita.
Praec. clausulae, litterae (papae )
*KodWp V p. 518 (a. 1431) : statuimus ... quod nullus ... uigore ...litterarumetiam quascumque clausulas d-as continentium ... aliqua ... acceptare ... ualeat.
Inde formula frequens
clausulae derogatoriarum [(i. litterarum)]derogatoriae (v. gr. AKap Sąd II p. 628, a. 1478 ; *KodMaz(L) p. 294, a. 1483). ;
N. constr. sq. dat.
StPPP VII p. 244 (a. 1544) : talia sunt iuri communi d-a.
Cf. DEROGAMEN II DEROGATIO I 1 DEROGATIVUS I DEROGO I 2.
II. przynoszący ujmę, obraźliwy; qui in dedecus cedit, ignominiosus
VHedv p. 517 : sermones quoque ipsorum detractorumd-os ... veluti venenum ... abhorrebat.
ARect I p. 473 (a. 1506) : si... derogauerit Alberto ... aliquibus verbis d-ys, in simili pena condempnabitur.
Cf. DEROGAMEN II DEROGATIO II DEROGATIVUS II DEROGO II 1.
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)