- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- B.
- L.
I.
propr. ten, kto prowadzi, eskortuje; qui deducit, comitatur (saec. XVI).
II.
transl. nauczyciel, przewodnik; magister, dux
NIC. BŁ. Serm. II p. 10 : vt ... de tanto renouatore, confirmatore et d-e (i. Spiritu Sancto ), qui nos docet omnia haec, loqui ... valeamus eqs.Cf. Th. V 1, 283, 80 sqq.