- F.
- Th.
- S.
- L.
- A.
I.
pers. być stosownym, takim jak trzeba, wypadać, należeć;
aptum, congruum esse, convenire.
Constr.
a.
sq.
acc.
b.
sq.
inf.
KodPol II p. 6 (a. 1218) : ea, que aguntur in tempore, non d-ent in obliuionem mjgrare cum tempore.
II.
impers.
decet
wypada, godzi się, jest rzeczą stosowną, należy;
convenit, congruit, fas est, oportet.
Additur
iuris
(
DokMp I
p. 231, a. 1386
:
prata falcare, prout d-et iuris ... sint astricti).
N. refl.
PommUrk III p. 302 (a. 1297) : cum se d-eat magnificencje principali ... suscepta regni gubernacula ut ... inconcussa permaneant.Occ. przypadać komuś; alicui obvenire
AGZ II p. 220 (a. 1476) : ab omnibus ... laboribus et a penis ad nos d-ntibus ipsos liberamus.
Constr.
a.
abs.
b.
indicatur cui?
sq.
dat.
,
acc.
,ad (
RachJag
p. 166,
a. 1393
:
sicut d-et ad vicethezaurarium;
ita saepius
saec.
XV), super (
AAlex
p. 185, a. 1502
:
si mecum volunt esse, ut d-et super veros et iustos vicinos).
c.
indicatur quid?
sq.
acc.
,
inf.
, acc.
c.
inf.
, ut.