- F.
- Th. (rec.),
- Bl.
- S.
- Dc.
- B.
- BJ.
phil.
t. t. dający się udzielić, mogący być czyimś udziałem; qui communicari vel alicui contingere potest
JAC. PAR. Tract. fol. D 7a : clauis ... Christo conuenit soli ... nulli creaturę est c-is.
NIC. BŁ. Serm. II p. 56 : si forma deitatis ... esset ... c-is pluribus, contraheretur aliquo addito ad esse singulare.
GIEŁCZ. fol. B 3b : quanto significatum est pluribus c-e, de tanto etiam terminus est magis vel minus communis.Ita saepe.
N. de homine
ib. fol. B 3a: hec femina sit c-is in matrimonium huic vel illi.