Ogólne
Pełne hasło
Więcej

CAUTERIATUS

Gramatyka
  • Formycauteriatus
  • Etymologiałacina starożytna
  • Odmiana -a, -um
  • Część mowyprzymiotnik
Znaczenia
  • I. propr. cauterio inustus
  • II. transl.
    • 1. depravatus, corruptus
    • 2. instans, gravis

Pełne hasło

CAUTERIATUS, -a, -um
  • F.
  • Th.
  • Dc.
  • B.
I. propr. napiętnowany; cauterio inustus
DŁUG. Op. p. 151 : equum ... vivificatum, recentibus c-um stigmatibus universis ostendunt.
N. glossam Pol.
RFil XXXIII p. 130 (a. 1471) : c-am ... «przyskwarona».
Explicatur
GLcerv p. 492 : c-us est cauterio vstus «pryskowany, cechowany».
II. transl.
1. de conscientia: zdeprawowany, zepsuty; depravatus, corruptus
NIC. BŁ. Serm. I p. 275 : habent conscientiam c-am ... id est corruptam tam errore doctrinae, quam culpae (ex Vlg. I. Tim. 4, 2 cf. ib. p. 250: conscientia si bona est, signatur signo Dei, si mala signo diaboli iuxta illud: c-am habentes conscientiam).
Cf. CAUTERI US.
2. palący, naglący; instans, gravis
DŁUG. Op. p. 547 : habes et alteram necessitatem, etsi non aeque ut primam duram, stimulosam tamen et c-am.
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)