- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- BJ.
- A.
I.
1.
propr. niewidomy; qui non videt, visu caret.
N. constr.
a.
sq.
abl.
limitationis.
b.
sq.
in
c.
abl.
KOMOR. p. 231 : sororem ... in uno oculo c-am.
N. meton.
DŁUG. Hist. III p. 216 : muros ... manu c-a palpare.
2.
transl.
a.
zaślepiony, nierozumny; occaecatum animum habens, amens, improvidus.
N. constr. sq. abl. separationis
SSrSil VIII p. 142 (a. 1462) : qui ... uti lumine veritatis c-us ... viam salutis aberrans.
b.
ciemny, nieuk, niewykształcony; rudis, indoctus
MARTIN. OP. Marg. fol. 14a : c-us, id est indoctus, non est ordinandus.
ZabDziej II p. 158 (a. 1484) : cepit me deridere ... et c-um appellare.
II.
1.
propr.
a.
ciemny, pozbawiony światła; obscurus, tenebrosus.
b.
ukryty, niewidoczny; absconditus, occultus (saec. demum XV et XVI).
2.
a.
transl. nieokrzesany, prostacki; agrestis, illiberalis, sordidus
FormJ p. 43 : spernis consorcia hominum ethicorum, colens ... c-os cetus opidanorum inopum, rudium rusticorum et vilium villanorum concilia veneraris.
b.
zatarty, niejasny, niezrozumiały; parum notus, non perspicuus, oblivione obrutus
PommUrk II p. 202 (a. 1268) : c-a rerum facies, quam cum lapsu temporis casus ueteris obliuionis ducit in errorem.
UrkBBr p. 101 (a. 1284) : sub c-is licium questionibus ... ipse dux ... compromisit.
III.
serpens
gatunek węża;
genus serpentis
NIC. POL. p. 144 : alia... genera non tangas, sicut c-um.