- F.
- Th.
- S.
- Dc.
- BJ.
- N.
I.
1.
propr. podnieść do
góry; sublevare,
tollere.
N.
iur.
causam
rozpocząć sprawę sądową; actionem
instituere, litem intentare
ZabDziej III p. 72 (a. 1490) : in causa cum Andrea ... occasione deservitorum a-ta ... dictus dnus Iohannes ... cessit sibi decimam etc.
2.
transl. podnieść,
podkreślić, zaznaczyć;
signare, extollere
*Tom. IX p. 90 (a. 1527) : ipsa res gesta per sese tam praeclara est atque insignis, ut sperem in ea magis humilitatem orationis meae a-ri et illustrari posse.
II.
propr. et transl. uczynić lżejszym,
ulżyć (zwłaszcza o
podatkach); levius reddere, onus minuere (imprimis de vectigalibus)
KodMp IV p. 272 (a. 1432) : tante grauitatis onera ... erant importabilia nisi aliquo ... presidio a-entur.
N. constr.
a.
sq.
abl.
ROYZ. II p. 74 v. 55: versus ludentes legat et curis mentem a-et aegris.
b.
sq.
in:
KodPol III p. 309 (a. 1368) : incolis predicte civitatis in solutionibus ... a-etis, ne abinde homines de civitate recedant.
2.
usunąć;
tollere
CodEp I 1 p. 33 (a. 1409) : Allexander qui a-ns tenebras seu allevator tenebrarum dici debet.
3.
ulżyć komuś; aliquem sublevare
Tom. VIII p. 194 (a. 1526) : ut nihil pretermittat orator noster, quod ad tuam stem a-ndam spectare videbitur.
Cf. supra nihil pretermisimus in tua ste juvanda.Cf. ALLEVIO II 2.