I.
phil.
twierdzenie, zdanie twierdzące; enuntiatum quo
aliqua res asseveratur
(opp.
negativa) :
MATTH. p. 20 : pro ista a-a: bonum est mala permittere, oporteret poni talem negativam: mala permittere non est malum.
WŁODK. p. 286 : quod est falsum et est peccare contra loicam, quae dicit, quod ex negativa non sequitur a-a.
GIEŁCZ. p. 44 : predicatum vniuersalis a-e supponit confuse tantum, vt: omnis homo est animal.Cf. AFFIRMATIVUS I et AFFIRMATIVE b.
II.
iur. oświadczenie
złożone w sądzie;
declaratio coram iudicibus proposita
ZabDziej II p. 494 (a. 1488) : Andreas procurator ... post omnes dilaciones expiratas petivit super sua a-a de solucione olim fabro facta ... iuramento comprobare suam solucionem.Cf. AFFIRMO III 1.