- F.
- Th.
- S.
- Dc.
- A.
I.
pomocnik,ten kto pomaga, wspiera;
qui adiuvat,
auxiliator.
Constr. :
a.
c.
gen.
personae, quae
adiuvatur.
b.
c.
gen.
rei,in qua quis adiuvatur.
c.
c.
dat.
rei vel personae.
d.
in aliqua re.
e.
abs.
Addito subst. adi. loco usurpatur
RachWaw p. 25 (a. 1522) : duobus a-bus famulis.
Tom. XII p. 269 (a. 1530) : canem a-em.
II.
zwolennik,
stronnik; fautor, amicus.
III.
ten kto pomaga głównemu sprawcy
(principalis)
przy dokonywaniu
przestępstwa; qui alterum (
dictum
principalem)
in facinore committendo adiuvat
StPPP VIII p. 200 (a. 1386) : Benco … et Borzisius et alii a-es contumaces contra Potrasium.
Ib. p. 293 (a. 1388) : Jasco ... penam XV contra Jacussium ... pro exstirpacione borre et XIII a-es per penam VI marcarum.
IV.
czeladnik; minister magistro
operis subiectus,socius
KodKKr I p.45 (a. 1253) : ad id ipse cum uno a-e uel duobus ad plus sufficere possit reparandum.
CracArt I V p. 294 (a. 1487) : Georgius «maurer» inculpavit Albertum a-em pro vulneratione capitis.