Ogólne
Pełne hasło
Więcej

ADIECTIO

Gramatyka
  • Formyadiectio, adieccio, adjeccio, addiectio
  • Etymologiałacina starożytna
  • Odmiana -onis
  • Część mowyrzeczownik
  • Rodzajżeński
Znaczenia
  • actus adiciendi.
    • α. + a-es doctrinae ea quae vir doctus adicit,adnotat
    • β. + materia a-is ea quae adici possunt
    • γ. + a-o census augmentum
    • δ. iur.+ poenae, poenarum poenae futurae additio,propositio (in pacto etc.)

Pełne hasło

ADIECTIO s. ADIECCIO s. ADJECCIO s. . ADDIECTIO, -onis f.
  • F.
  • Th.
  • S.
  • B.
  • BJ.
  • A.
dorzucanie, dodanie; actus adiciendi.
Constr. c. dat. N. locut. :
α. a-es doctrinae uczone uwagi,dodatki; ea quae vir doctus adicit,adnotat
DŁUG. Op. p. 3 : scripturam ... examina tuae quoque integritatis et doctrinae a-es et detractiones adhibens.
β. materia a-is materiał dodatkowy; ea quae adici possunt
DŁUG. Op. p. 6 : ad ea, quae ... de viro sancto explanata sunt ab aliis, aliquam a-is materiam conferre.
γ. a-o census podwyższenie; augmentum
StPPP XII p. 423 (a. 1496) : «obyedne» eis dimissum est propter a-em census.
δ. iur. poenae, poenarum dodanie,wyznaczenie ewentualnej kary (w klauzuli układu itp.); poenae futurae additio,propositio (in pacto etc.)
KodWp II p. 179 (a. 1299): que ... de mandato ... regis ... ponentur sub quacumque forma, conceptione ... et addicione verborum ... ac a-e poenarum.
APozn I p. 365 (a. 1464) : domino officiali ... cum a-e pene caucionande commiserunt.
Ita saepius.
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)