- B.
- L.
I.
propr.
1.
sanguinis
wylew,rozlew; effusio, caedes
KodLit p. 297 (a. 1422) : affectantes manus nostras ab e-u Christiani cruoris seruare.
AKapSąd III p. 357 (a. 1470) : cepit eum capilare, percutere, et finaliter dedit pugno ad os usque ad e-um sanguinis.
2. aquae
a.
bieg,płynięcie,wypływanie; cursus, meatus
PommUrk V p. 230 (a. 1315) : nec ... aqua ... per aliquos meatus extra suum naturalem et primordialem e-um, in quo semper et nunc fluxit, effodiatur seu educatur, sed ipse antiquus meatus ipsius stagni ... in eodem loco, in quo nunc effluit, maneat.
SamlUB p. 235 (a. 1340) : ad orificium e-us predicti fluvii.
b.
fere i. q.
źródło, początek; fons, caput
RHist XLV p. 130 (a. 1211) : ab ortu aquae, quae Timis vocatur, progreditur usque ad e-um aquae, quae Borsa nominatur.
II.
transl.
1.
phil. wypływ,emanacja; quod effluit,emanat
GŁOG. Anim. fol. D VIIIa : lumen ... solis primo consideratur, vt est in e-u a corpore lucente.
GOST. Th. fol. g VIa : vita procedens a prima vita est quidam processus siue e-us continuus ab ente, quod est fons vite.
2.
in
locut.
post effluxum omnium horarum
po
upływie wszystkich (24) godzin tzw. zegara włoskiego,tzn. około pół godziny po zachodzie słońca;
post omnes (24) horas horologii Italici,quod vocabatur, elapsas, i. media fere hora post solis occasum
(ad rem
cf.
B.
Włodarski,Chronologia polska, Warszawa 1957,
p.
100)
ARect I p. 546 (a. 1514) : hora ... prima noctis, immediate post e-um omnium horarum.