- F.
- Th.
- Bl.
- S. (
- Dc. s.
- v.
- dissido),
- L.
*CodVit p. 856 (a. 1429) : idem dissidetur cum ... duce magno.]
I.
propr. być odległym, oddalonym; distare, abesse.
II.
transl.
1.
być sprzecznym, różnić się; discrepare,
differre.
2.
być w niezgodzie, nieprzyjaźni; discordare, infestum esse alicui.
Constr. ad
1
—2
: a.
abs.
b.
sq.
dat.
c.
sq.
ab. d.
sq.
cum. e.
sq.
inter. f.
sq.
(ab, ad) invicem :
CodEp III p. 49 (a. 1450) : ad unitatem reducere animos subditorum suorum invicem d-ntium.
CALLIM. Hist. p. 60, 35 : multos ab inuicem uideo d-ntes et longe maior dimicatio domi proposita apparet.
N. part. praes. loco adi.
niezgodny; dissonus (de rebus)
DŁUG. Op. p. 525 : cum ... canonici ... monstruosam d-ntem et illegitimam, in varias personas scissi, electionem tenuissent etc.
Tom. V p. 359 (a. 1521) : maturo neque a Deo d-nti consilio.
3.
być różnego zdania, spierać się; dissentire, altercari.
Occ.
być heretykiem; a doctrina vere Christiana aberrare, haereticum esse
Tom. VIII p. 78 (a. 1526) : inhibemus, ne quis ... libros ab Ecclesia catholica d-ntes et damnatos ... invehat in ... civitatem.Cf. Th. V 1, 1468,5 sqq.