- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- A.
- N.
I.
propr.
1.
de animantibus: pożerać, połykać;
vorare, comedere, gluttire.
N. de ministeriali (i. iudicum apparitore) litteras citationem continentes comedere coacto
AGZ XVIII p. 189 (a. 1479) : citationem eandem sibi d-re seu deglutire mandaverunt, ipsam sibi in os ipsius nuncii violenter intrudendo.
ZabDziej III p. 414 (a. 1496) : coegit eum ministerialem laniando processum citationis ... d-re et «pomygye» bibere super eandem citacionem.
AKapSąd II p. 794 (a. 1516) : litteras citationis d-re ... et immunditiarum alias «pomygy» anforam bibere.
Item de obtrectatore (in imagine)
ArHist III p. 326 (a. 1421) : quidcunque michi dixisti, hoc comedisti et d-asti in tuum guttur (cf. etiam ib. infra ).Cf. DEGLUTIO I 1. In imagine
Tom. II p. 260 a. 1513) : putarunt, quod Moscus nos d-re debuisset.
Ib. V p. 284 (a. 1520) : magister ... cum illis lanceariis putat se exercitum regium d-re posse.Cf. Th. V 1, 876, 65 sqq.
2.
(de elementis) pochłaniać;
consumere.
Occ. przepalić; exurere
MARTIN. OP. Serm. p. 455 : gutta vna frixure cecidit super manum egri et d-uit eam vsque ad ossa.
II.
transl.
1.
roztrwonić, przehulać;
per luxum dissipare, edendo bibendoque consumere.
2.
trawić, nękać, niszczyć, wyniszczać; pessum dare, vexare, vastare.
N. constr. sq. abl.
DŁUG. Hist. III p. 248 : ne ... frumentorum germina imbre ... et nivibus exterminatum d-tumque iri contigisset.