- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- A.
I.
1.
propr. złączyć, połączyć; coniungere,
conectere. Explicat
GŁOG. Alex. I fol. 105b : ʽc-o, c-ui, c-tum’ id est commiscere vel contexere.
Constr.
a. abs. b. sq.
dat.
c. sq.
adv. insimul (
ArHist V
p. 95, a. 1410)
, invicem (
ib.
p. 94, a. 1410)
.
2.
transl.
a.
upleść, zrobić; contexere, conficere
ArPrawn VII p. 21 (a. 1566) : sepimenta et obstacula capiendorum piscium caussa c-ta ... ita c-antur, ut nauigantibus latus pateat pertransitus.
b.
zawierać; coniungere
SACR. Elucid. fol. b Ia : fraternitates atque federa matrimonialia c-unt cum eis.
II.
manus (-u, -um)
walczyć (zwł. wręcz), zetrzeć się; (comminus) pugnare, manus
conferre.
Simili sensu
acies, bellum, iurgium, proelium, pugnam
stoczyć, odbyć; committere, gerere.
Item
certamen letale (
DŁUG. Hist. IV
p. 60
)
, cuspides (
KADŁUB.
p. 118
)
, improperium (
DŁUG. Hist. IV
p. 216
).
N.
odium :
DŁUG. Hist. II p. 347 : inter ... duces aut odia aut bella c-ta erant.
Constr.
a. abs. b. sq. contra
*Dogiel V
p. 34 (a. 1309)
et saepius. c. sq. cum aliquo. d. sq.
inter.
III.
singulare: zebrać, colligere
CorpJP III p. 334 (a. 1515) : quam primum c-ta fuerit eadem ipsa summa ... et nobis tradita ... dabimus ... litteras nostras perpetuas.