- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- Dc. (subst.)
[
superl.
plurimum conducibilis :
AUnii
p. 146
(a. 1501)
:
articulos ... honori ... plurimum conducibiles.]
I.
prowadzący dokądś; qui aliquo ducit
Tom. II p. 189 (a. 1513) : faciles vie ad hos c-es.
II.
korzystny, pożyteczny, odpowiedni; conveniens, utilis, commodus.
Syn.
commodus (
Dogiel IV
p. 258, a. 1529)
, conveniens (
AKapSąd II
p. 386,
a. 1528)
, honestus (
Dogiel I
p. 85, a. 1491)
.
Constr. abs. vel sq. dat. Etiam de homine
Tom. III p. 148 (a. 1514) : virum probum ... rei ecclesiastice ac regno nostro c-em.
N. impers.
conducibile est:
MIECH. Sang. fol. VIb : c-ius esset, si etc.
AKap Sąd II p. 386 (a. 1528) : conveniens et Christi fidelibus c-e est, ut etc.