- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- B.
- N.
I.
1.
skupiający, gromadzący w jedną całość; qui colligendi vim habet
GŁOG. Porph. fol. f VIIIa : vtrum species sit c-a multorum in vnam naturam (cf. Th. III 1585,4 ).
BYSTRZ. Log. fol. e 6b : commune est semper c-um et adiuuatiuum.
2.
zbiorowy, dotyczący zbioru, klasy (o zdaniu, wyrazie); quo plures res designantur (de proposito, vocabulo)
GŁOG. Alex. II fol. F la : nomen enim c-um est, quod in singulari numero significat plura.
Id. Hisp. fol. 80b : propositionem 'omnes apostoli Dei sunt XII' esse vniuersalem c-am.Ita saepius.
II.
wnioskujący, wywodzący;
qui concludendi vim habet
GŁOG. ExLog fol. 69a : dyalectica disputatio dicitur c-a contradictionum.